Tús curtha go luath sa 13ú haois mar ionad le haghaidh níos luaithe i séipéal Rómhánúil, tógáil ar aghaidh tríd an chuid eile de na céad sa phobal áitiúil Scheldt stíl Gotach (ainmnithe tar éis an abhainn in aice láimhe). Tipiciúil den stíl seo is é an úsáid a bhaint gorm-liath cloch ó an Tournai limistéar, an mór amháin túr os cionn an trasnú, agus na túiríní caol ag an fhoirgnimh coirnéil. Tógtha i sean ionad trádála de Ghent in aice leis an fuadar Korenmarkt (Cruithneacht Margadh), St. Nicholas' Eaglais a bhí tóir ag na guilds a bhfuil baill i gcrích a gcuid gnó in aice láimhe. An guilds a bhí a gcuid féin séipéil a bhí seo a leanas leis an taobh an séipéal ar an 14ú agus an 15ú haois. An túr lárnach, a bhí maoinithe i bpáirt ag an cathair, bhí sé mar post breathnadóireachta agus rinne an bhaile bells go dtí an cloigtheach in aice láimhe de Ghent a bhí tógtha. Tá na dhá thúr, chomh maith leis an Naomh Bavo Ardeaglais, fós shainmhíniú ar an cáiliúil meánaoiseach spéirlíne de lár na cathrach. Ar cheann de na seoda is é an séipéal a chuid orgán, a tháirgtear ag an cáiliúla na fraince orgán tógálaí Aristide Cavaillé-Coll. An foirgneamh de réir a chéile in olcas trí na gcéadta bliain, go feadh méid sin faoi bhagairt a cobhsaíocht. Scoilteanna bhí forleagtha le plástar, fuinneoga a bhí bricked suas a neartú na ballaí, agus sa 18ú haois, tithe beag agus siopaí a bhí tógtha suas i gcoinne an dilapidated le aghaidheanna. Ús sa an eaglais mar shéadchomhartha stairiúil d ' eascair thart ar na 1840í, agus ag an cas an 20ú haois mór-athchóiriú pleananna chun cinn. Na tithe taobh leis an séipéal a bhí scartáil agus i bhfad obair athchóirithe curtha i gcrích ó shin i leith.