De Sint-Olafkerk (Oleviste kirik) werd in de 12e eeuw gebouwd en was het centrum van de oude Scandinavische gemeenschap van Tallinn voor de verovering van Tallinn door Denemarken in 1219. Zijn toewijding heeft betrekking op Koning Olaf II van Noorwegen (ook bekend als Saint Olaf, 995-1030). De eerste bekende geschreven verslagen die verwijzen naar de kerk dateren uit 1267, en het werd uitgebreid herbouwd tijdens de 14e eeuw. Een legende vertelt dat de bouwer van de kerk, genaamd Olaf, na de voltooiing, viel tot zijn dood van boven op de toren. Er wordt gezegd dat toen zijn lichaam de grond raakte, een slang en een pad uit zijn mond kropen. In de aangrenzende Kapel van Onze-Lieve-Vrouw staat een muursnijwerk dat deze gebeurtenis afbeeldt. Rond 1500 bereikte het gebouw een hoogte van 159 meter. De motivatie voor het bouwen van zo ' n immens hoge toren moet zijn geweest om het te gebruiken als een maritieme wegwijzer, die de handelsstad Tallinn van ver uit zee zichtbaar maakte. Tussen 1549 en 1625, toen de torenspits na een blikseminslag afbrandde, was het het hoogste gebouw ter wereld. De toren van St. Olav is ten minste acht keer door de bliksem getroffen, en de hele kerk is drie keer afgebrand gedurende haar bekende bestaan. Na verschillende verbouwingen is de totale hoogte nu 123,7 meter. Van 1944 tot 1991 gebruikte de Sovjet-KGB de torenspits van Oleviste als radiotoren en surveillancepunt. Momenteel is het een actieve Baptistenkerk. Het uitkijkplatform van de toren biedt een panoramisch uitzicht over de oude stad en is geopend voor het publiek van April tot November. Referentie: Wikipedia