Tochailtí a rinneadh i 1905-15 fuair rianta de eaglais ag dul ó ar an 5ú haois, a dheimhnigh sé seo go luath. Sa 6ú haois, tá taifead de aba Florianus a bhí ar abbas sean-monasterio de Romeno, is dócha go bhfuil tagairt do Romainmôtier. Luath sa mhainistir a thit i léig agus atógadh an Diúc Chramnelenus. Seo atógadh an mhainistir a bhí a chur faoi riail na mainistreach de Saint Sh ag 642. An 5ú haois déag eaglais a bhí méadaithe agus sa 7ú haois an dara eaglais a bhí tógtha le dronuilleogach cór. An dara eaglais a bhí tógtha ar an taobh ó dheas den chéad uair. Pápa Stephen II cuairt ar an mainistir i 753 agus iad ag taisteal le haghaidh cruinnithe le Pepin an Gearr agus de réir traidisiún choisric na heaglaisí de Naomh Peadar agus Pól. Sa 9ú haois Romainmôtier chonaic tréimhse eile a laghdú. Leagan abaí ghlac seilbh ar an mainistir. I 888, an Guelph Rí Rudolf mé na Burgúine thug an phrióireacht agus a chuid tailte a dheirfiúr Adelheid, an bhean chéile de an Diúc na Burgúine, Richard II. Ar an 14 meitheamh 928/929, Adelaide thug an mainistir agus a chuid tailte a Mhainistir Cluny. Faoi Mhainistir Cluny, Romainmôtier Prióireacht taithí a tríú ré órga. Abbot Odilo de Cluny, atá cónaí air níos mó ná uair amháin i Romainmôtier, bhí an eaglais i láthair a tógadh ag deireadh an 10ú haois. An eaglais a bhí bunaithe ar mhúnla tar éis an dara eaglais Mhainistir Cluny. Ag tús an 12ú haois, eaglais a bhí mionathraithe ag an tógáil de ornáideach narthex agus sa 13ú haois ar a teach geata. An ceann deireanach modhnuithe a rinneadh ar an eaglais i 1445. Tar éis na géarchéime airgeadais i an 14ú haois, an mhainistir a aisghabháil agus a shroich an airde a chumhacht ag an deireadh an 14ú agus go luath an 15ú haois. I lár na 15ú haois a rith sé isteach ar an tuata lámha ar an Savoy dynasty agus a n-associates. An ioncam an mhainistir tháinig chun bheith ina fhoinse ioncaim phearsanta agus an mainistreach rialacha a bhí níos lú agus níos lú meas. Nuair a bheidh an Reifirméisean Protastúnach a tháinig (1536), an mainistir a bhí cheana féin ar an meath. Sa 14ú haois thart ar fiche manaigh fós ina cónaí i an phrióireacht. Ag an 16ú haois, bhí sé thart ar deich. In ainneoin an agóidí de Fribourg, Bern secularized an phrióireacht ar 27 eanáir 1537. An séipéal prióireachta, a bhí anois a úsáidtear le haghaidh Athchóiriú na seirbhíse, bhí damáiste agus atógadh. Roimh ré Teach a bhí thiontú i gcaisleán an Bernese Vogt agus na foirgnimh atá fágtha a bhí ar cíos nó a dhíol. Ach roinnt de na níos mó i bhfad i gcéin airíonna éalaigh á nglacadh ag Bern. Roinnt manaigh socraithe i Vaux-et-Chantegrue agus chruthaigh simplí faoin tuath prióireachta, a bhí ar deireadh le linn an Réabhlóid na fraince. An phrióireacht foirgnimh a bhí ar ais i 1899-1915 agus arís i 1992-2000.