Piazza dei Cavalieri is het resultaat van een grote stedelijke reorganisatie in opdracht van Cosimo I in 1558 en toevertrouwd aan Giorgio Vasari, die verhuisde naar de gebouwen met uitzicht op het plein te regulariseren, gebouwd volgens zijn woorden in verwarring en wanorde, vaak overgaan tot de samensmelting van de reeds bestaande middeleeuwse gebouwen. Op het plein kijken uit op het palazzo della Carovana (1562-64), de Kerk van S. Stefano dei Cavalieri (1565-69), het Palazzo della Canonica (1566), het Palazzo del Consiglio dei Dodici (1603), het Palazzo Puteano (1594-98), de Kerk van S. Rocco (1575), het Palazzo dell ' Orologio (1605-8), terwijl in het centrum het standbeeld van Cosimo I (1596) van Pietro Francavilla. Het gebied was tijdens de Middeleeuwen het politieke en administratieve centrum van de stad. In de vroege Middeleeuwen was het de zetel van de gastaldo, de Lombard ambtenaar die de stad bestuurde, en van talrijke staalfabrieken, zozeer zelfs dat vanaf de tweede eeuw het gebied "fabbriche Maggiore" werd genoemd vanwege de talrijke aanwezigheid van smeden, actief tot het einde van de tweede eeuw. De smeden vertegenwoordigden een krachtige ondernemersklasse, met het hoogste aantal werknemers onder alle werknemers, zijnde hun activiteiten in verband met de scheepsbouw, de bouw, de productie van wapens en voorwerpen van gemeenschappelijk gebruik. In de late Middeleeuwen in het centrum van het huidige plein stond een kleinere bekend als Piazza delle Sette Vie, van het aantal straten dat leidde tot het, waarop het in 1254 werd gebouwd, het samenbrengen van een aantal reeds bestaande gebouwen, het Palazzo del Popolo e degli ouderen (vandaag Palazzo della Carovana). Al in de veertiende eeuw was er een reeks onteigeningen en sloop gericht op de bouw van een groot plein genaamd Platea Pisani Populi, waar ook executies werden uitgevoerd.