Aird: is é an mhias tipiciúil de Elice, cúige na Pescara, a d ' fhéadfadh a chur amú. Cad é mar sin speisialta, tá tú a rá, i pasta úr le anlann? Bhuel, chun tús a chur leis 'chun é a chur chuig an abruzzese,' na Fresa de stair, an cheardaíocht agus deaslámhacht. Ó Mheán-Aois, i ndáiríre, an láithreacht de na muilte uisce le haghaidh cruithneacht a mheilt bhí fianaithe, chomh maith leis an cúrsa na habhann Fino a sreafaí idir Pescara agus Teramo. Plúr agus uisce a bhí mar sin nasctha go dlúth leis an ngeilleagar na gcríoch go bhfuil an fhréamhshamhail de pasta a rinneadh ó bhí sé ar a dtugtar Molinara agus bhí ullmhaithe i bán le garlic, ola agus cillí piobar. I dtaca leis seo táimid ag cuimhneamh go bhfuil a) feoil a bhí ina só-earra; B) an trátaí san Eoraip nach raibh fiú a tháinig (agus thóg sé tamall fada roimh dúinn Hiodálaigh a muinín é a úsáid sa chistin). Agus is é anseo an mheabhlaireacht an ainm: an Miller, figiúr eochair i ar an bpróiseas claochlú ar an ábhar amh, ionadh go bhfuil aon rud a dhéanamh leis. Mugnaia tagann in áit ó "bleáin", agus tagraíonn an gesture a úsáidtear chun tarraingt ar an long agus in áit saill snáitheanna de taos amach as an floury scáinne, a ainliú go bhfuil rud ar bith ach simplí (éilíonn deaslámhacht áirithe chomh maith le neart coirp) agus go meabhraíonn an" wrung amach" an úth bó déiríochta. Is iad seo an bunús agus an sanasaíocht de pasta alla mugnaia: cén chaoi a bhfuil sé tagtha chun cinn lá atá inniu ann? Tá sé i pasta úr de cruithneacht bog agus ubh, fada i méid agus ar a laghad 1 ceintiméadar tiubh. An tipiciúil elicese seasoning bunaithe ar laofheoil agus muiceoil browned ar an mince de piobair, oinniúin agus cairéid, a bhfuil a leanas puree trátaí agus eggplant diced. Ar deireadh, deas sprinkling de pecorino agus an dosheachanta gloine de Montepulciano d ' abruzzo.