Na de oprichting van Sint-Petersburg werd in 1703 begonnen met de bouw van een aantal forten. Ze werden strategisch geplaatst aan de overkant van de Finse Golf, aan de Oostzee om de stad te bewaken en het hele gebied te versterken. De beslissing werd genomen in het midden van de Grote Noordelijke Oorlog die duurde tot 1721. De forten vormden samen een bijna onneembare verdediging tegen vijandelijke aanvallen vanaf de zee. En in de volgende twee eeuwen had Rusland meer dan 40 forten gebouwd tussen de Zuidelijke en noordelijke kusten van de Finse Golf, waardoor het gebied nog meer werd veiliggesteld.Fort Alexander werd gebouwd tussen 1838 en 1845 in opdracht van keizer Nikolay I en vernoemd naar zijn broer, keizer Alexander I. en net als vele andere in de Golf, werd het gebouwd op de top van een kunstmatig eiland.Ontworpen en bedoeld als een militaire basis, het fort’ ' s imposante aanwezigheid alleen al was genoeg om te voorkomen dat iemand probeerde om St.Petersburg binnen te vallen. De ovale installatie meet 295 bij 197 voet in totaal, met drie verdiepingen, een erf in het Midden en een kamer die 1.000 soldaten kan huisvesten. En hoewel de soldaten nooit daadwerkelijk deelgenomen aan een gevecht, het fort zelf speelde een sleutelrol in de Krimoorlog voorkomen van de pogingen van de Koninklijke Marine en de Franse vloten om de Russische marinebasis in Kronstadt. Daarna werd Fort Alexander nog maar twee keer als afschrikmiddel gebruikt: in 1863, toen een aanval door het Britse Rijk werd verwacht, en ten slotte in de Russo – Turkse Oorlog (1877-1878).Maar tegen het einde van de 19e eeuw, werd het fort enigszins verouderd in zijn militaire betekenis in termen van verdediging tegen moderne artillerie en hoog explosieve granaten. Het werd alleen gebruikt voor munitieopslag.Een paar jaar later, met de ontdekking van de pest pathogeen (Yersinia bacteriën )in 1894 door Alexandre Yersin, een speciale commissie voor de preventie van Pest ziekte werd gevormd door de Russische regering. Alles wat ze nodig hadden was een goede plek om het onderzoek te versnellen. En gezien het feit dat Fort Alexandrië niet langer werd gebruikt als militaire basis en de locatie’s isolatie van het vasteland, was het de perfecte plek waar Russische wetenschappers allerlei dodelijke virussen konden bestuderen, zoals cholera, tetanus, tyfus, scarlatina en Streptococcus infecties. Maar hun belangrijkste focus was de pest en de voorbereiding van een serum en vaccin.Het Imperial Institute of Experimental Medicine gaf in januari 1897 opdracht tot het fort als een nieuw onderzoekslaboratorium en met een aanzienlijke donatie van Hertog Alexander Petrovich van Oldenburg werd de basis gerenoveerd om zijn nieuwe doel te dienen.De wetenschappers gebruikten paarden om hun onderzoek uit te voeren dat altijd succesvol was. En tijdens de cursus, drie pneumonische en builenpest gevallen verschenen onder de personeelsleden resulterend in twee slachtoffers, een van hen is de directeur van het laboratorium Dr.V. I. Turchaninov-Vyzjnikevich. De lichamen werden gecremeerd in de ovens van het fort vanwege het hoge risico op het infecteren van anderen.Maar over het algemeen was de Fort Alexandria-faciliteit een succes, door serums te ontwikkelen tegen cholera, tetanus en tyfus. In 1917, na de communistische overname, werd het laboratorium gesloten en werd het fort overgedragen aan de Russische marine. Het onderzoek werd overgebracht naar instituten in Moskou en Petrograd. Fort Alexandria werd officieel verlaten in 1983. Vandaag is het meer bekend als de pest Fort. (Door abandonedspaces.com )