An díseart de Sant ' Antonio da Padua is suggestive na tuaithe séipéal réad de deabhóid láidir agus an ceann scríbe go leor oilithrigh. Feadh an bhóthair a nascann Cansano le Pescocostanzo, i fada plateau a osclaíonn ar an taobh thiar ag bun an Majella sléibhte, tá ceann de na is áille feá coillte Abruzzo, saibhir i moltaí agus allabhrach atmaisféir: an t-adhmad de Sant ' Antonio, lá atá inniu ann Cúlchiste Nádúrtha. Ag an imeall theas de an t-adhmad, áit a bhfuil an plain de Primo Campo a thosaíonn agus a théann chomh fada agus mar an bonn de Pescocostanzo, is féidir leat a fheiceáil ársa a thógáil le clog beag binn, isteach i measc na feirmeacha sean: is é an díseart de Sant ' Antonio da Padua. An foirgneamh comhdhéanta de séipéal beag agus roinnt seomraí in úsáid ag an hermits mar theaghais. An eaglais, an-simplí, tá dhá fuinneoga a chur ar an taobh an bhealaigh isteach, tréith gné de eaglaisí tuaithe, agus dhá cinn an-bheag ar an sruth taobh. Ar an taobh istigh tá simplí altóir surmounted ag péinteáil Naomh Anthony de Padua. An gile a thug dá fuinneoga i liath cloch. Tar éis an cinntitheach tréigean ag an leagan hermits a bhí ina gcónaí ann, is é an struchtúr a bhainistiú faoi roinnt feirmeoirí áitiúla a thairiscint fáilteachais a oilithrigh agus an lucht siúil. I págánacha ré an chríoch a bhí tiomanta do cult de Iúpatar. Is iad na bunús cinnte meánaoise, na fuinneoga is gnách ar an '300-'400 agus an dealbh adhmaid den naomh dátaithe go dtí an deireadh '300. An iconography de na Saint leis an meigeall i gcuimhne dúinn go bhfuil an eaglais a bhí roimhe seo tiomanta do Sant ' Antonio Abate. An díseart ann cheana féin i 1536.