Signaalbranden werden ooit op deze en andere heuvels langs de kust verbrand. De laatste signaalbranden werden op de top van de Observatory heuvel verbrand tijdens de Greater Wrath (Isoviha) in de jaren 1700. de rotsachtige Heuvelrug maakte ook deel uit van de vestinglijn ontworpen door Augustin Ehrensvärd (1710-1772) en dat omvatte ook Viapori (Suomenlinna). In 1748-1750 werd op de top van de heuvel een klein fort gebouwd en de naam Ulrikasborg ("Ulrika Fort") genoemd naar de Zweedse koningin Ulrika Eleonora, die slechts een heel jaar regeerde (1719) voordat ze het aan haar man Frederik aflegde. Dit is waar het district Ullanlinna (Ulrikasborg in het Zweeds) zijn naam krijgt.Het fort werd ontmanteld tijdens de Finse Oorlog (1808-1809) en de stenen werden gebruikt om Helsinki te helpen herbouwen na de Grote Brand van 1808. Toen Johan Albrecht Ehrenström (1762-1847) en Carl Ludvig Engel (1778-1840) Helsinki herontwerpen, viel de prominente positie van de voormalige vestingheuvel op. In het stadsplan van 1812 tekenden zij een hoofdstraat (Unioninkatu) die zich vanaf de top van de heuvel naar het noorden uitstrekt. Engel speelde zelfs met het idee om boven op de heuvel een keizerlijk paleis te bouwen. Echter, na de voormalige hoofdstad Turku werd verwoest door brand in 1827, een nieuwe locatie nodig was voor de Koninklijke Academie (nu de Universiteit van Helsinki) en een nieuwe sterrenwacht werd gebouwd bovenop de heuvel in de jaren 1830. Geleidelijk de heuvel werd bekend onder de lokale bevolking als Observatorioberget ("Observatory Hill"), en de finse naam "Tähtitorninvuori" (of "Tähtitorninmäki", zoals het meestal wordt genoemd) werd opgericht in de vroege jaren 1900. Observatory Hill was oorspronkelijk een kale rots, en in de jaren 1860 begon een beweging iets aan de zaak te doen. De gerenommeerde Zweedse tuinarchitect Knut Forsberg (1827-1875) werd uitgenodigd om met een oplossing te komen. Tegelijkertijd ontwierp Forsberg het Kaisaniemi Park. Volgens Forsberg 's ontwerp moesten de hellingen van de heuvel terrasvormig worden gemaakt om een amfitheatereffect te creëren met uitzicht op de villa' s in het zuiden. Dit deel van het ontwerp werd gerealiseerd in 1868 als onderdeel van een openbaar bouwproject om werk te leveren tijdens het jaar van de hongersnood. Aarde werd per paard en wagen gebracht om de kale rots te bedekken. Het bouwproject werd gefinancierd door fondsenwerving en de opbrengst van de verkoop van alcohol. In 1889 huurde de snel groeiende stad Svante Olsson (1856-1941) uit Zweden in als de eerste reguliere Stadstuinman. Olsson begon met het voltooien van het ontwerp van Observatory Hill Park. Zijn plannen waren gebaseerd op het Duitse model van een stadspark met kronkelende paden, grote en overzichtelijke gazons, terrasvormig terrein en precies aangelegde voorzieningen van bomen en struiken. Het resulterende park werd enthousiast ontvangen. Het werd genoemd in reisgidsen en lokale beschrijvingen voor zijn prachtige uitzichten, en het werd vaak geschilderd en gefotografeerd. Het werd zelfs beschreven als Svante Olsson ' s bekroning prestatie. Toen de Koninklijke Academie in opdracht van tsaar Nicolaas I (1796-1855) van Turku naar Helsinki verhuisde, verhuisde ook het departement astronomie naar de nieuwe hoofdstad. Hoogleraar astronomie F. G. W. Argelander (1799-1875) vond een geschikte locatie voor het nieuwe observatorium op Ulrikasborg. Het observatorium werd ontworpen door Carl Ludvig Engel samen met Professor Argelander en voltooid in 1834 de heuvel werd bekend onder de lokale bevolking als Observatorioberget ("Observatory Hill") nadat het nieuwe observatorium werd gebouwd in de 1830. Op dat moment was het een state-of-the-art faciliteit en diende het als model voor vele andere observatoria in Europa. Gelukkig werden alle boeken en apparatuur van de faculteit gered van de Grote Brand van Turku en veilig vervoerd naar Helsinki. In 1890 werd een toren voor de dubbele refractor (fotografische telescoop) voltooid in de tuin van het observatorium. De mooie toren werd ontworpen door architect Gustaf Nyström (1856-1917) en diende als stimulans voor het creëren van een openbaar park rond het observatorium. Het meest indrukwekkende monument in het park is de Schipbreuk van Robert Stigell (1852-1907). Het beeld toont een schipbreuk familie, maar vanaf het moment dat het werd onthuld op 18 November 1898 werd het ook politiek geïnterpreteerd. Finland leed op dat moment onder Russische onderdrukking, en het feit dat het gedenkteken niet gericht was op de zee, maar op het Westen werd symbolisch geïnterpreteerd als een schreeuw om hulp. Het beeld was het eerste openbare monument in Helsinki dat geen gedenkteken was voor een bepaald individu of evenement. Stigell zelf beweerde dat hij alleen geïnteresseerd was in het verkennen van de sculpturale dynamiek van het onderwerp. Hij bood het aan de stad aan als openbaar monument en een comité besloot het in Observatory Hill Park te plaatsen, zoals Stigell zelf had gevraagd. In 1925 schonk de kunsthandelaar Gösta Stenman (1888-1947) voor de vijver in het park een prachtig marmeren beeld getiteld Wader van Wäinö Aaltonen. Helaas leed het werk aan vandalisme en werd het verwijderd voor conservatiewerkzaamheden. In 1994 werd het in de Rikhardinkatu bibliotheek geplaatst. Op 21 juni 2008, Helsinki Day, werd bij de vijver een nieuw rood granieten beeld geplaatst, Torso van Marjo Lahtinen. Het meest ontroerende monument in het park is Hands beding for Mercy, een gedenkteken voor Joodse vluchtelingen van Rafael Wardi (1928–) en Nils Haukeland (1957–) dat in 2000 werd onthuld. Tijdens de onrust van de Tweede Wereldoorlog gaf Finland acht Joodse vluchtelingen over aan de Duitsers, waaronder kinderen. Op 6 November 1942 werden de vluchtelingen opgenomen op de S / S Hohenhörn van Helsinki naar Tallinn en uiteindelijk naar het concentratiekamp in Auschwitz. Slechts één van de acht heeft het overleefd; de anderen zijn omgekomen in het kamp. Het monument werd geplaatst in de buurt van de locatie waar de Hohenhörn zeilde. Het monument is rijk aan Joodse symboliek en bestaat uit een plaat van licht Ylämaa graniet ongeveer twee meter lang en een in hoogte met een bronzen plaquette rustend tegen de plaat. Opgeheven handen smekend om genade zijn afgebeeld in hoog reliëf op de plaquette. Aan de andere kant van de plaat bevindt zich een reflecterende roestvrijstalen plaat. De namen van de vluchtelingen en een uitleg van hun lot staan op het monument in het Fins, Zweeds en Hebreeuws. Het monument is omgeven door plavuizen in de vorm van een hand, die symboliseren hoe de herinnering aan de slachtoffers wordt vastgehouden. Observatory Hill Park staat bekend om zijn brede waaier van interessante planten. Hoewel de verscheidenheid aan planten in de loop der decennia iets is afgenomen, is het park nog steeds uitzonderlijk rijk aan planten. Bijna honderd soorten bomen en struiken groeien in het park, evenals vele vaste planten. Het park is versierd met Hongaarse seringen (Syringa josikaea), Camperdown iepen, populieren, eiken, meidoorns (Crataegus), Kamperfoelie (Lonicera), Schijnsinaasappel (Philadelphus) en struik rozen. In de noordoostelijke hoek van het park is een prachtige groepering van tien oude krabbel bomen. Een gigantische scheve Ornäs berk (Betula pendula 'Dalecarlica'), de meest indrukwekkende van alle bomen in het park, moest helaas worden verwijderd als gevolg van rot, maar in de buurt zijn twee nieuwe Ornäs berken geplant. Een van de meest opvallende bomen in het park is de Berlijnse populier (Populus berolinensis), niet vanwege zijn zeldzaamheid maar vanwege zijn enorme omvang. De omtrek van de dubbele stam is 5,5 meter en de hoogte 30 meter (in 2012). Deze boom kan worden gevonden dicht bij het observatorium en dient als een mijlpaal die kan worden gezien van ver weg. Helaas is de boom in vrij slechte staat. Onder de zeldzame loofbomen bevindt zich een Krim Linde (Tilia x euchlora) en de nog zeldzamere harlekijnas (Fraxinus pennsylvanica 'Variegata') in de zuidwestelijke hoek van het park. Dit is nu de enige harlekijnas in Helsinki en mogelijk heel Finland nadat het exemplaar in de Botanische Tuinen van de Universiteit van Helsinki moest worden gekapt. De naaldbomen in Observatory Hill Park groeien voornamelijk in de noordwestelijke hoek en omvatten Douglas sparren, lariks bomen en Zwitserse dennen. Een Yoshino kersenboom (Prunus × yedoensis) is geplant langs de weg naar het observatorium, en de enige maidenhair boom (ginkgo biloba) in het centrum van de stad kan worden gevonden groeien door de muren van het observatorium. De maidenhair boom is een oude boomsoort, een levend fossiel zonder naaste verwanten. Fossielen van de boom zijn gevonden die dateren van meer dan 200 miljoen jaar. Veel voorbeelden zijn te vinden in de Finse Golf in Tallinn. Tussen 2007 en 2009 werden diverse magnolia ' s en kersen geplant voor experimentele doeleinden. Veel bloeiende struiken zijn te vinden in het park, waaronder een breed scala aan seringen. Enkele oude struikenrozen zijn ook bewaard gebleven.