Do na céadta bliain, An Finscéal de long bháite a tharla ar fud an lár de na '600: long seoltóireachta le Neapolitan criú a bhí ionadh ag stoirme fhoréigneach. An mairnéalach a bailíodh i an captaen ar cábáin áit a bhfuil an phéintéireacht de na Madonna de Piedigrotta bhí coinnithe agus go léir le chéile thosaigh chun guí a dhéanamh ar a vow chun an Maighdean, i gcás na salvation, bheadh siad a thógáil séipéal agus é a thiomnú do na Madonna. An long go tóin poill, agus an mairnéalach ag snámh bainte amach ar an gcladach. Díobh le chéile, an phéintéireacht de na Madonna de Piedigrotta agus an long Bell dar dáta 1632 chomh maith leis sin quieuit ar an gcladach. A chinneadh a choinneáil ar a gealltanas, dug siad séipéal beag isteach an charraig, agus a chur ar an íomhá naofa ann. Bhí stoirmeacha eile agus an phéintéireacht, déanta ar shiúl ag an fury ar na dtonnta a threáitear isteach ar an uaimh, a bhí i gcónaí a fháil i an áit ina bhfuil an long seoltóireachta a bhí crashed isteach na carraigeacha. Níl aon doiciméid ar féidir bunús a thabhairt leis an scéal seo, ach an cult le haghaidh an íomhá is ársa agus i bhfad bhraith ag an daonra agus nach mbeadh sé i bhfad-fetched go bhfuil an pictiúr i ndáiríre an thoradh ar an long bháite. ... agus stair Thart ar 1880, ealaíontóir áitiúil, Angelo Barone, a bhí ina beag an tsoláthair siopa i lár an tsráidbhaile, a chinn a thiomnú a saol chun an áit sin; gach lá a shroich sé an áit ar shiúl na gcos agus le pickaxe sé méadaithe an uaimh, cruthaíodh dhá níos mó ar an taobh agus líonadh na seomraí le dealbha ionadaíocht ar an saol Íosa agus na Naoimh. Angelo a fuair bás ar 19 Bealtaine, 1917, agus ina dhiaidh a mhac Alfonso atá tiomanta 40 bliain dá saol go dtí an Séipéal. Ag a lámh, sé glactar leis a chuid deiridh cuma. Snoite sé grúpaí eile de na dealbha, príomhchathracha le aingeal, bas-faoisimh le radhairc naofa, frescoes ar an cruinneachán lárnach corp agus ar na príomh-altóir. Ag a bháis, ní raibh aon continuers. Ar an drochuair, i na 60s go luath na heaglaise faoi réir a loitiméireacht. Buachaill (nó b ' fhéidir dhá cheann), a threáitear é taobh istigh agus chloigeann le bata agus bhris na géaga a roinnt dealbha! Fortunately ag an deireadh céanna go deich mbliana, a nia Angelo agus Alfonso Barone, ainmnithe Giorgio, chinn a thabhairt ar ais a Pizzo ó Ceanada áit a raibh sé ar athraíodh a ionad agus a bheith cáiliúil dealbhóir, bheadh sé a bheith chun fanacht in a áit dhúchais le haghaidh ach dhá sheachtain, ach tar éis ag dul chun cuairt a thabhairt ar an séipéal agus a aimsiú sé a laghdú go dtí ar a gcarn de brablach, chinn sé chun iarracht a dhéanamh a chur ar ais ar sé. D ' fhan sé i Pizzo ar feadh roinnt míonna ag obair go leanúnach ar a athmhúscailt ar an masterpiece cruthaithe ag a uncail. An athchóiriú i gcrích i '68 agus a fhaightear aitheantas oifigiúil i '69 poiblí go raibh maith agat i Seomra na Comhairle ar an bhardas de Pizzo ag an comhairleoir Mannacio agus an méara Amodio.